შენ მიმიხვდები
ჩემს პუსას ვუვლიდი.წითელთმიანი სულელი პეტია,მაგრამ მიყვარს.
-ნახე? წაიკითხე?
-რა? არაა..
-ჰოდა წაიკითხე!
ჰოდა წავიკითხე,მერე კიდევ წავიკითხე.თითქოს ჯერ არ მენახა და გუდაურის ფოტოები ხელახლა გადავათვალიერე.ცოტა შემრცხვა,გაბრაზებამ გამიარა და გული დამწყდა რომ ამ პოსტის პირველი მკითხველი არ ვიყავი.
ბოლო ხანებში ყველაფერს თვალით ვზომავ.რაღაცას ვადარებ,დიდ-პატარას ვარჩევ. ყველას ვეტოლები,მინდა ვიცოდე ვის დავეწიე და გავუსწარი სიმაღლეში.ხელის თითები ვის უფრო გრძელი აქვს.ვის რამდენი საყურე უკეთია,ვითვლი რამდენ კიბეს ავდივარ,როცა ავდივარ და კიდევ ბევრი სისულელე.ახლა რატომღაც ამ პოსტის ბწკარები დავთვალე:დაახლოებით 17. 100 სიტყვაც არაა.ჩემს ჩანაწერს გადავხედე..მეც მოკლე ჩანაწერი მქონია.თითქმის იგივე ზომის.წერის დროს იმ დღის ემოცია დავღვარე. ამას ყველა ვერ გაიგებს ვერ მიხვდება,შენ მიმიხვდები...ახლა ისე ვისიამოვნე,თითქოს მართლა მოვისმინე ბუხართან მოყოლილი ზღაპრები..
ისე რომ ზღაპრები შენზეა სოსო და ბუხართან მოყვები თუ გათოშილ საბაგიროზე,სულერთია..სულ საჭირო თემას ვეძებ დასახატად,დასაწერად და მუზების არქონას ვწუწუნებ.
ახლა მომეჩვენა რომ ჩემი ფოტოები და მე ვიყავი მუზა,პატარა,ან სულ პატარა,ერთიციდა,პაწაწკუნტელა,ცეროდენა,მაგრამ მუზაკუნა და ..
მეც მიყვარს ზამთარი-ზამთრული.და ყველა დრო მიყვარს თავის დროს..
შენ მიმიხვდები
Read Users' Comments (3)
კოსტას ქოხში როგორც ყოველთვის ხალხმრავლობა იყო.ცეცხლი მიმქრალიყო,მაგრამ თბილოდა.ნინო მღეროდა ქათამაძე,მერე პანჩო,მერე მეფე..გავთბით და გავლღვით..