გაზაფხული
გაზაფხულის სურნელი 
დატრიალდა. ჯერ იები მიედმოედო ბუჩქებისა და ღობეების ძირებს. მერე ნარცისებმა გადააყვითლეს ეზო. ამას სხვა და სხვა ფერის ტიტები
მოჰყვება და ასე გადაფერადებული მივალთ ვარდობის თვემდე 
ეზოს წითელი, ყვითელი, თეთრი და თავად ვარდისფერი ვარდები მორთავს. ლამაზია ჩემი ეზო გაზაფხულზე.
გაზაფხული შემოიჭრა სულსა და გულში. მინდა ჩემს გარშემო მხიარულ, ბედნიერ და მომღიმარ სახეებს ვხედავდე.
ძნელია სახლში ჯდომა. გული გარეთ გასვლას მთხოვს, ჰოდა გავალ.....
აღარ მსურს ნაკადულის
მყუდროული ცხოვრება;
ვაშლის ფერფლი მათოვდეს,
მეცემოდეს გვირილა;
აღარც ერთი ძველი ხმა
აღარ მემახსოვრება,
როცა გული გაგლიჯა
ნიაღვარის ყვირილმა.
მე მიყვარს ლაჟვარდების...
ისევ თუ მარტმა შეიფარა ქარი აშარი,
ტყემლის მხარზე თუ შემოაღამდა,
ეს გაზაფხულიც გრძნობას რად არ შლის,
დაიგვიანა და გადაგღალა?
რა ვქნა ვის ვკითხო, ნუთუ გვირილას?
ფურცლის საცლელად არ მემეტება...
იქნებ ყაყაჩოს ვკითხო შავხალას,
იქნებ მან მითხრას რა გემართება?
ყაყაჩოები აილეწნენ სირცხვილით წითლად...
ჩვენთან წამოო, რად დარდობ ქალავ?
შენ თუ არ მოხვალ, ჭკუა დამიშლის?
მეც ავდგები და იმათთან წავალ...
მერე დადექ და მინდორში მძებნე,
ვაჰ, თუ ვერ იცნობ ჩემს წითელ კაბას?!
15/3/09 21:16
sofi,rogor gayvavilda shens blogze.. :)))))))